சிறந்த LGBT வலைப்பூ விருது..... "India Blogger Award 2013".

Indian Blogger என்ற இந்திய வலைப்பூக்களுக்கான குழுமத்தின் சார்பாக 2013ஆம் ஆண்டிற்கான  LGBT பிரிவின் சிறந்த வலைப்பூவாக “உங்கள் விஜய் பேசுகிறேன்...” வலைப்பூ தேர்வாகி விருது பெற்றிருக்கும் விஷயத்தை என் அன்பு நண்பர்களுக்கும், வலைப்பூவின் வெற்றிக்கு வித்திட்ட அத்தனை நண்பர்களுக்கும் மிக்க மகிழ்ச்சியுடன் தெரிவித்துக்கொள்கிறேன்.... பல்வேறு ஜாம்பவான் வலைப்பூக்கள் மற்றும் வலைத்தளங்களுக்கு மத்தியில் என் வலைப்பூவிற்கு பெருமைப்படுத்தும் விதமாக “சிறந்த வலைப்பூ விருது” கொடுத்திருக்கும் India Blogger தளத்திற்கும், தேர்ந்தெடுத்த நடுவர் குழுவுக்கும் எனது மனதார நன்றியை தெரிவித்துக்கொள்கிறேன்....

(விருது பெற்ற வலைப்பூக்களின் விபரங்களை பார்க்க... http://www.indiblogger.in/iba/spotlight.php)

நிச்சயம் இந்த விருது என்னுள் இருந்த பல தாழ்வுமனப்பான்மைகளை விரட்டி இருக்கிறது என்பது உண்மை.... அப்படி என்ன தாழ்வு மனப்பான்மை?.... வலைப்பூ தொடங்கிய காலத்தில், நான் தேர்ந்தெடுத்த “ஒருபால் ஈர்ப்பு” பாதை சரிதானா? என்கிற குழப்பம் எனக்குள் நிறைய இருந்தது.... அடுத்ததாக, நான் சொல்லும் விஷயத்தை தமிழில் சொல்வதால் அதனை ஏற்பார்களா? அங்கீகரிப்பார்களா? என்கிற சந்தேகமும் எனக்கு இருந்தது.... ஆனாலும், ஏதோ ஒரு நம்பிக்கையில் எழுத தொடங்கினேன், இன்றைக்கு நான் செல்லும் பாதை சரிதானென கலங்கரை விளக்கமாக விருது வழிகாட்டி இருக்கிறது....

இதில் தாழ்வுமனப்பான்மை எங்கிருந்து வந்தது? என்று நீங்கள் நினைக்கலாம்.... யாரிடமோ அப்படி ஒரு எண்ணம் எனக்கு வந்ததில்லை, என் நண்பர்களிடமிருந்துதான் வந்தது.... ஒருபக்கம் தமிழார்வலர்கள், நான் சொல்லும் ஒருபால் ஈர்ப்பு பற்றிய கருத்தால் என்னை நிராகரித்தார்கள்... இன்னொரு பக்கம், ஒருபால் ஈர்ப்பு அமைப்பு மற்றும் ஆதரவாளர்கள், நான் எழுதும் மொழியால் என்னை புறக்கணித்தார்கள்.... நான் சொல்ல வேண்டிய விஷயம், சென்று சேரவேண்டிய இரண்டு பிரிவினரும் என் வலைப்பூவை கொஞ்சம் தள்ளி நின்றே வேடிக்கை பார்த்தனர்...

சில நேரங்களில் நண்பர்களால் பகிரப்படும் சில வலைதள பக்கங்களை நான் பார்த்திருக்கிறேன்... அதில் சில விஷயங்கள் என்றைக்கோ நான் எழுதிய விஷயத்தை ஒத்திருக்கும்... ஆனால், ஆங்கிலத்தில் போடப்பட்ட பதிவை பகிர்வதில்தான் அவர்களுக்கு பிடித்திருக்கிறது.... தமிழில் சொல்வதால் அவர்கள் நான் சொல்லும் விஷயங்களை படித்ததாக காட்டிக்கொள்ள கூட விரும்புவதில்லை, கருத்திடுவதை கூட கேவலமாக பார்த்தார்கள்....

இதே India Blogger விருதுக்கான பரிந்துரைகள் அண்மையில் வாசகர்களிடமிருந்து பெறப்பட்டது.... இங்கிருக்கும் தமிழ் அமைப்புகள் மற்றும் நண்பர்களே கூட வேறுசில தளத்தினை ஆதரிக்கக்கோரி விளம்பரம் செய்தனர்.... விளம்பரம் செய்வது அவர்கள் உரிமை, நான் அதில் தலையை நுழைக்கக்கூடாது.... என் வலைப்பூ அவர்கள் விளம்பரம் செய்த தளத்தைவிட சிறந்த வலைப்பூ என்று நான் சொல்ல மாட்டேன்... அப்படி சொன்னால் அது என் கர்வம்... என்னைவிட நிறைய மற்ற தளங்களில் எழுதி இருக்காங்க, நிறைய மக்களை அந்த தளங்கள் சென்றடைந்திருக்கிறது... என்னோடு பரிந்துரைக்கப்பட்ட சில வலைப்பூவின் தீவிர வாசகன் நான்... இன்னும் சொல்லப்போனால், என் தளத்தைவிட சிறந்த தளமாகவே அவை இருக்கட்டுமே, பரிந்துரைகளில் கடைசியாக இருந்த இந்த விஜய் வலைப்பூவை பார்த்த நண்பர்கள் ஒரு சின்ன வாழ்த்து கூட ஏன் சொல்லவில்லை? என்று எனக்கு புரியவில்லை..... நான் அதை எதிர்பார்க்கவும் இல்லை...அப்படிப்பட்ட நிகழ்வுகள் மூலம் நான் நிச்சயம் தளர்ந்துவிடவில்லை, ஆனால் கொஞ்சம் சோர்வானேன்....

ஏதோ ஒரு நம்பிக்கையில் அமைதி காத்தேன், விருதும் கொடுத்திருக்கிறார்கள்.... LGBT பிரிவில் பரிந்துரைக்கப்பட்ட ஒரே பிராந்திய மொழி வலைப்பூ என்னுடையது மட்டும்தான்... ஏதோ ஒரு நம்பிக்கையில், ஒரு உத்தேசத்தில் இந்த வெற்றி சாத்தியமாகி இருக்கிறது.... இப்போ நான் என் தாழ்வுமனப்பான்மையை விரட்டிவிட்டேன்.... ஒன்று தெளிவாக புரிந்தும்கொண்டேன், தமிழால் இலக்கியம் மட்டும்தான் பேசமுடியும் என்று நான் நினைக்க மாட்டேன், தமிழால் முடியாதது வேறு எந்த மொழியாலும் முடியாது என்கிற நம்பிக்கை எனக்குள் உருவாகி இருக்கிறது.....

டெக்னிக்கல் விஷயங்கள் எனக்கு தெரியாது, வலைப்பூவின் முகப்பை நான் வண்ணங்களால் நிரப்பவில்லை, வாசனை திரவியங்களால் கககமக்கப்பட வைக்கவில்லை, கவர்ச்சி படங்களால் கிளுகிளுப்பை ஏற்படுத்தவில்லை... சொல்ல வரும் விஷயத்தை மட்டும்தான் சொல்கிறேன், அந்த விஷயங்களை மட்டுமே ஏற்று இத்தனை காலம் என்னுடன் பயணித்த அத்தனை வாசக நண்பர்களுக்கும் எனது சிரம் தாழ்ந்த நன்றிகள்.... இன்னும் பல தூரம் நாம் கடக்க வேண்டி உள்ளோம், பயணக்களைப்பை கண்டு நான் தயங்கவில்லை... உற்சாக பாணமாய் உங்கள் வழிநடத்தல்கள், ஆதரவு, கருத்துகள் என்று நிறைந்து இருக்கும் நான் ஏன் களைப்பை பற்றி யோசிக்க வேண்டும்....

நம் உரிமைக்குரல், ஒரு கிராமத்து கடைநிலை மனிதன் வரை சென்றடையும்வரை நான் சென்றுகொண்டே இருப்பேன், என்னோடு பயணிக்க நீங்களும் இருக்கிறீர்கள் என்ற ஒரே நம்பிக்கையோடு!...