குரல்வளையை நெறிக்கும் "ஊடகங்கள்!"...

இப்போதல்லாம் பேஸ்புக் சண்டை, குழாயடி சண்டையை விட மோசமாகிவிட்டது.... அப்படி நிகழுற சண்டையில் சமீபத்தில் அதிகம் திட்டிக்கொள்ள பயன்படுத்துற வார்த்தை “அவனா நீ?”... இன்னொரு ஆணோடு, ஒரு ஆணை இணைத்து பேசுவதை தான் அவங்க கேவலப்படுத்துறதின் உச்சமாக மக்கள் நினைக்குறாங்க... அப்படி இப்போது ஒரு வாக்குவாதத்தில், அடுத்தவரை கேவலப்படுத்த “ஒருபால் ஈர்ப்பை” பயன்படுத்துற நபர்களின் பட்டியலில் இணைந்திருப்பவர், ஒரு பிரபல வார இதழின் முக்கிய பொறுப்பாசிரியர்.... உண்மையை மக்களுக்கு சொல்ல வேண்டிய பொறுப்பில் இருக்குற ஒரு பத்திரிகை துறையின் முக்கிய பொறுப்பில் இருக்கும் அந்த நபரின் இந்த செயலால், ஊடக துறை கூட நம்மை பற்றிய எத்தகைய மனநிலையை கொண்டிருக்கிறார்கள்? என்று நினைக்கும்போது வேதனையாக இருக்கு....

தெளிவா அவங்களுக்கு நான் விளக்க வேண்டிய விஷயங்கள் சில இருக்கு....

அன்புள்ள ஊடக துறை நண்பர்களே,

உங்களுக்கு ஆச்சரியமான ஒரு விஷயத்தை சொல்லட்டுமா?.... நாங்களும் கண்களாலதான் பாக்குறோம், காதாலதான் கேக்குறோம், வாயாலதான் சாப்பிடுறோம்... எங்களுக்கும் ரெண்டு கைகள், ரெண்டு கால்கள்... அப்புறம்... இதுக்கு மேல நான் சொல்ல விரும்பல... எங்களை நீங்க கொம்பு முளைத்த ஏலியன் போல கற்பனை செய்றீங்களா?னு எனக்கு புரியல...

ஒருத்தனை சாதியால ஒடுக்குறதும், மதத்தால பிரிச்சு பாக்குறதும், இனத்தால நசுக்கப்படுறதும் மட்டும் குற்றமா தெரியுற உங்களுக்கு, பாலீர்ப்பு காரணத்தால் கேவலப்படுத்தப்படுறது தவறு’ன்னு மட்டும் ஏன் புரியல?...

ஒரு தாழ்த்தப்பட்ட சாதியை சேர்ந்த ஒரு நபரை, சாதியின் பெயரை சொல்லி திட்டினாலே “வன்கொடுமை தடுப்பு சட்டத்தின்” கீழ் திட்டிய நபருக்கு தண்டனை கொடுக்க முடியும், மதரீதியாக ஒருத்தரை தவறாக பேசினால் அவரை “நாட்டின் ஒருமைப்பாட்டுக்கு குந்தகம் விளைவிப்பதாக” கூறி வழக்கு தொடுக்க முடியும்... ஆனால், ஒருத்தனை பாலீர்ப்பு காரணத்தால் மட்டும் ரொம்ப எளிதா நீங்க கேவலப்படுத்தி, அந்த விஷயத்தை ரசித்து சிரிக்கவும் உங்களால முடியுறது ஆச்சரியமா இருக்கு....

நான் பிறப்பால் மனுஷன், உணர்வால் தமிழன், பாலினத்தால் ஆண் என்று என்னை நீங்க அடையாளப்படுத்த ஆயிரம் விஷயங்கள் இருக்கும்போது, “நான் யாருடன் படுக்கிறேன்?” என்ற ஒரு விஷயத்தை நீங்கள் அலசி ஆராய்ந்து என்னை “ஒருபால் ஈர்ப்பு” நபராக நீங்க புறக்கணிக்குறது விந்தையா இருக்கு.... என்னை பற்றி பேச உங்களுக்கு லட்சம் விஷயங்கள் இருக்கையில், என் படுக்கை அறையை பகிரும் பிரச்சினையில் மட்டும் நீங்கள் தலையிடுவது ஏன்?...

அறிவியலும், ஆன்றோரும், பல நாட்டு அரசுகளும் ஒருபால் ஈர்ப்பை தவறில்லை என்று சொல்லி, அங்கீகரிக்க தொடங்கி இருக்குற காலக்கட்டத்துல தான், இன்னமும் எங்களின் பாலீர்ப்பு அடையாளத்தை நகைப்புக்குரிய ஒரு விஷயமாக பார்க்கும் நிலைமை நம் நாட்டில் நடக்கிறது...

அதுவும் நாட்டிற்கு உண்மையை சொல்ல வேண்டிய ஊடக துறை நண்பர்களே இவ்வாறு செய்வது, அபாயத்தின் ஆரம்பமாக தெரியுது.... எங்க உரிமைகளுக்கு குரல் கொடுக்க இங்கே சட்டங்கள் இல்லை, மக்களின் மனநிலை இல்லை, இயல்பான சூழல் இல்லை... இத்தனை “இல்லை”களையும் மாற்றிடுவீர்கள் என்ற நம்பிக்கையில் இருந்த ஊடக துறையும் கூட, குட்டையில் ஊறிய மட்டையை போல எங்களை நினைப்பது ரொம்பவும் வேதனையாக இருக்கிறது...

இப்படி பாவப்பட்டவர்களாக, மன்னிக்க முடியாத குற்றவாளியாக, தீண்டத்தகாதவர்களாக எங்களை நினைக்குற அளவுக்கு நாங்கள் எந்த விதத்தில தரம் தாழ்ந்துவிட்டோம் என்று எனக்கு புரியல... இன்னமும் எங்களுள் பெரும்பாலானவர்கள் தங்களை வெளிப்படுத்தாததற்கு காரணம், இந்த சமூகத்தின் “ஒருபால் ஈர்ப்பு” பற்றிய புரிதலின்மைதான்... மற்றவர்களுக்கு அது புரியவில்லை என்றாலும், ஊடக துறையில் இருக்கும் உங்களுக்கு நிச்சயம் எங்கள் நியாயங்கள் புரிந்திருக்கும்... அப்படி இருந்தும், எங்கள் குரல்வளையை நசுக்கும் விதமாகவே நீங்கள் தொடர்ந்து செயல்படுவதற்கான காரணம் மட்டும் எனக்கு புரியவில்லை...

இத்தனை ஆண்டுகளில் சில பத்திரிகைகளில் துணுக்கு செய்திகளாக வந்த எங்கள் போராட்டங்களை பற்றிய செய்தியை வைத்தே இத்தனை காலம், நீங்கள் எங்களின் உரிமைக்கு குரல் கொடுப்பீர்கள் என்று அசட்டு நம்பிக்கையில் இருந்துவிட்டோம்... இந்த அசட்டு நம்பிக்கையும், பொறுமையும் இப்போது எங்களை மக்கள் ஒரு “இழிபிறவியை” போல பார்க்கும் நிலைக்கு கொண்டு சென்றுவிட்டது....

நாங்கள் நம்பிய கடைசி அஸ்திரமான ஊடகங்களும் எங்களை கைவிட்டு விட்டதோ? என்று பயமாக இருக்கிறது... இந்த தருணத்திலாவது எங்கள் வருத்தத்தினை உங்களோடு பகிர்ந்துகொள்ள வேண்டிய கட்டாயத்தால்தான் இப்போதும் இதனை சொல்கிறேன்... இனியாவது எங்கள் உணர்வுகளுக்கு மதிப்பளித்து செயல்படுவீர்கள் என்ற நம்பிக்கையோடு.....

                                                                             நசுக்கப்பட்ட குரல்வளைக்கு சொந்தக்காரன்...